همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: سال ۱۳۴۲ بود که نخستین نهال بوستان جنگلی «چیتگر» کاشته شد و اکنون پس از گذشت بیش از ۶ دهه، مساحت این پارک به ۹۵۰ هکتار رسیده و با همه دغدغههای امروز آن ناشی از خشک شدن یا آتشسوزیهای متعدد، همچنان نقش غیرقابل انکاری در تأمین اکسیژن هوای کلانشهر تهران دارد.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
«علیرضا زمانی»، تهرانپژوه، درباره تاریخچه این پارک جتگلی میگوید: «قلعه «چیتگر» در کنار وردآورد و سلیمانخانی یکی از روستاهای غرب بلوک غار تهران بود و بخشی از زمینهای فعلی محدوده پارک جنگلی در این محدوده قرار داشت. این محدوده روستایی که در حقیقت از زمینهای کشاورزی بسیاری تشکیل میشد و پیشینهاش به زمینهای خالصه تهران در دوران ناصری و مظفری بر میگشت. زمینهای خالصه به زمینهایی میگفتند که در تملک پادشاه بود و کشاورزان روی آن کار میکردند اما در دوران ناصری به دلیل کمبود بودجه به مالکانی که از طبقه اعیان بودند فروخته شد. البته در زمان ایجاد پارک جنگلی تعداد بسیاری از اهالی قلعه و روستا چیتگر در این کار دخیل بودند و به همین خاطر نام این جنگل را چیتگر گذاشتند.
از سوی دیگر، بخش وسیعی از زمینهای منطقه۲۲ به طایفههای «بزرگیها» و «کارسازی» از ساکنان و مالکان محله کن تعلق داشت و این محدوده هم زمینهای زراعی آنها بود، اما در نهایت، برای کنترل مهاجرت مردم به به تهران در سال ۱۳۴۲، سازمان جنگلها و مراتع کشور احداث و کاشت جنگلکاریهای ۳گانه شهر تهران را در دستور کار خود قرار داد و در نتیجه در غرب بوستان جنگلی چیتگر، در شمال بوستان جنگلی لویزان و در شرق بوستان جنگلی سرخهحصار برای پروژههای جنگلکاری در نظر گرفته شد. مراحل ایجاد و کاشت این جنگل تا سال ۱۳۴۸ ادامه داشت.»
پوشش درختی بوستان در مجموعه مساحتی در حدود ۸۷۴ هکتار را در بر میگیرد با توجه به عبور مسیل چیتگر از وسط پارک، این محدوده به دو بخش غربی و شرقی تقسیم شده است. این پارک پوششی غنی از گیاهانی همچون کاج تهران، زبان گنجشک، اقاقیا، نارون، پلت، سروخمرهای، سرونقرهای، افرای سیاه و ارغوان دارد. علاوه بر غنای گونه گیاهی، بوستان چیتگر دارای انواع مختلفی از گونههای جانوری است که در قسمتهای مختلف این مجموعه پراکندهاند. از جمله اینگونههای میتوان انواع پرندگان مانند طوطی، مرغ مینا، کلاغ، گنجشک و همچنین سنجاب و روباه نام برد.
نظر شما